ଚାଲୁଣି ପରାଏ ଆଖି

ଚାଲୁଣି ପରାଏ ଆଖି
କବି- ଯଦୁମଣି ମହାପାତ୍ର 

   ପ୍ରାଣ ମିତଣୀରେ  ଦେଖିଲେ ରହୁଛି ଲାଖି
ଭାଲୁଣୀ ପରାଏ କାଳିଆ ମୁହଁକୁ
                       ଚାଲୁଣି ପରାଏ ଆଖି ।
ପଣ୍ଡା ରନ୍ଧା ଭାତ ଗଣ୍ଡାକ ସେ ଯେବେ
                      ନୟନେ ଦିଅଇ ଦେଖି
ଭଣ୍ଡାରି ବୁହନ୍ତି ତାଙ୍କଠାରୁ ନେଇ
                      ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଦିଅନ୍ତି ଚାଖି  ।
ଜଗତଯାକ ଭଜୁଥାନ୍ତି ତାହାକୁ 
                    କେଉଁ ଗୁଣ ତାର ଦେଖି
ପୁରତେ ନିରତେ ବସିଛି ଯାହାର
                   ଦିଗୁଣ ଶାଗୁଣା ପକ୍ଷୀ   ।
ଧଳା କଳା ବେନି ଭାଇ ଯେ ମଧ୍ୟରେ 
                   ଜଗିଛନ୍ତି ବେନି ପାଖି 
ଜଗତ ଯାକର ମନ ମୋହୁଅଛି
                  ବନ ହଳଦିଆ-ମୁଖୀ  ।
ଯଦୁମଣି ଭଣେ ତ୍ରିଜଗତ ଦୀନ-
                 ଜନଙ୍କୁ ପାରଇ ରଖି
ନାମ ଧରିଥିବୁ ପରେ ଯେବେ ଯମ
                 କରଣ ନପାରେ ଲେଖି ।